1. |
||||
|
туга па ўяўным самім сабе
які б не нарабіў усіх тых памылак
і не чыніў іншым болю
не ірваўся штодня на волю
туга па ўяўных нас
дзе мы з Табою разам і на двох
дзелім гэты сьвет
дзе расчыняемся адно ў адным
туга па ўяўным
грамадзтве дзе людзі
ня будуць такімі акручнымі
і здольныя разумець, што перамога гвалтам - гэта параза
туга пра цудоўнае трансцэндэнтнае нешта
што магло б гарантаваць шчасьце
ці хаця б суцяшаць тую чорную дзірку ў грудзёх
ах, колькі разоў мой розум мяне турбаваў сваімі магчымымі сюжэтамі
я не магу перастаць
кожны дзень ўяўляць
лепшыя карціны за тое
што даводзіцца бачыць мне
і Табе
туга па ўяўным самІм сабе
туга па ўяўных нас
туга па ўяўным грамадзтве
няхай ідэал недасяжны
навошта рабіць падобным на пекла тое
што ёсьць
|
||||
2. |
||||
|
нас з дзяцінства бяруць у саўдзельнікі й вучаць
не заўважаць віны
за тое, што мы робім, носім, спажываем у ежу
і як паводзімся паміж сабой
так шмат агрубелых пад гнётам тыраніі
дзе любоў задушылі страх, пакуты і боль
як не развучыцца спачуваць?
як не развучыцца любіць?
Памеры — галоўнае, чым можна адрозніць:
каменныя джунглі і маштабы іх свінства.
А я жыву там, дзе дыямент — гэта сімвал памераў злачынства.
Тут шэрыя людзі і людзі ў шэрым:
галоўныя з тых, каму я не веру.
Жыццё ў няволі і вечнай агоніі —
мая незалежнасьць?
Ах, якая іронія…
Мне згадзіцца і маўчаць?
Ці стаць ахваряй папулізму?
Не! Я буду руйнаваць:
каркас сусветнага фашызму!
Ты можаш маўкліва асуджаць гэты жудас
і працягваць удзел, каб захаваць статус кво
тваё сумленьне і памяць не дазволяць забыцца
небясьпечнай і злачыннай
можа быць і бязьдзейнасьць
эталонная здрада,
пошук бяспечных шляхоў,
дзе ёсць усё, апроч праўды, —
маўчанне нашых сяброў.
як не развучыцца спачуваць, убачыўшы, спазнаўшы столькі болю?
як не развучыцца любіць, пасьля столькіх здрадаў і агіды?
|
||||
3. |
||||
|
Калі я раптам патраплю
у палон тваіх пачуццяў, —
патрабуй для мяне пажыццёвага ўтрымання.
Без права на літасць!
Без магчымасцяў да абароны!
Бо ўласніцтва, шантаж ды інфантыльнасць —
атрыбуты ўжо страчанай свабоды.
Я б не хацеў быць архітэктарам
гэтай прыгожай, але вытанчанай турмы;
колькі людзей сталі ахвярамі
адзіноты ўдвох
(вымушанай сумеснасьці).
Няўжо згубіць сябе ўшчэнт
дзеля кагосьці —
высокародны прывілей?
Тым больш у маладосьці...
Ахвяраваць уласным Я
ці прыгнятаць асобу —
адсутнасць вольнага жыцця,
зняволенне да скону.
Я абіраю парытэт
і разрываю кайданы,
тым ухваляю —
паўнавартасны саюз
дзьвух незалежных акіянаў, дзе ніколі не патонуць ад кахання з-за мяне,
але!
|
||||
4. |
Bol / Боль
04:02
|
|||
|
Мы няспынна паміраем
паміраем штодня
нават сонца прамень
нам нясе дотык сьмерці
сабой набліжае апошні наш подых
чым раней зразумееш, а лепей адчуеш
тым хутчэй перайдзеш на іншы ўзровень
дзе мейсца няма для надзеі на "заўтра"
дзе глыбока і гостра ёсьць "зараз і тут"
пагрузіцца ў жыцьцё
у ягоную прорву, ягоныя церні
адкінуўшы камфортнасьць канформнасьці
нібыта цудоўнаму сьвету навокал
дзе ілюзія магчымага шчасьця
прывяла ўнікуды безьліч душ
|
||||
ASKIÉPAK Minsk, Belarus
belarusian melodic hardcore since 2013
If you like ASKIÉPAK, you may also like:
featured on Bandcamp Radio Aug 18, 2023
go to album
Sinister Feeling
by Sinister Feeling
featured on Bandcamp Radio Mar 29, 2024
go to album
This Is All We Ever Get
by SPACED
Knockout debut from a Buffalo, New York-based hardcore band who like their riffs sick, their drums fast, and their choruses sticky-sweet.
go to album
Escape From New York
by Cash Bribe
New York hardcore meets classic thrash metal meets Jane's Addiction-esque alternative on the Brooklyn crushers' sensational debut.
go to album
featured on Bandcamp Radio Nov 10, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Nov 10, 2023
go to album
Blazing hardcore with razor-sharp riffs and urgent vocals from Kleener.
go to album
